Filosoferen in het Krekelhuis

Amsterdam, maandag 20 december 2010

Iedere woensdagochtend wordt erop los gefilosofeerd in het Krekelhuis. Over vragen waar de dak- en thuisloze deelnemers mee rondlopen. Of over onderwerpen waarin ze geïnteresseerd zijn. Soms draagt gespreksleider Rob een thema aan. Maar voordat de discussie losbarst mediteren de aanwezigen. Rob rinkelt een belletje. Het wordt stil. In een van de hoeken van het knusse vertrek ligt een grote bruine hond te slapen.

‘Tijdens het mediteren gaat het om het ontspannen van lichaam en geest,’ legt Rob uit. Hij begeleidt inmiddels alweer een jaar de gesprekken in het Krekelhuis. Tot zijn 65ste heeft hij in het onderwijs gezeten. Een man die zich niet snel uit het lood zal laten slaan. Dan kun je zo zien. Een zelfverzekerd voorkomen. Krachtige stem.

‘Mensen denken vaak dat mediteren heel moeilijk is,’ gaat hij verder, ‘maar dat is niet zo. Er is niets ingewikkelds aan. We beginnen met een paar ademhalingsoefeningen.’ De zes aanwezigen leggen de handen op de buik en ademen diep in- en uit. Na een paar minuten herneemt Rob het woord. ‘Ik voel me rustig, zegt hij en herhaalt de zin in dezelfde toonhoogte. Dan: ‘Mijn armen zijn zwaar. Heel zwaar. Mijn benen zijn zwaar. Heel zwaar.’ Ook deze woorden spreekt hij verschillende keren uit. Ton is de enige deelnemer die moeite heeft zijn ogen dicht te houden. Af en toe tikt hij onrustig met zijn vingers tegen de zijkant van zijn stoel. Na een minuut of tien rinkelt het belletje weer. De meditatie is voorbij. Het filosoferen kan beginnen.

Het is een gemêleerd gezelschap. Zo is onder andere de Engelse Alan aanwezig. Alan heeft een rijke kennis op het gebied van literatuur, geschiedenis, economie, politiek en niet te vergeten filosofie (‘Ik hou van Camus. Vind hem interessanter dat Sartre.’) En Saskia uit Amsterdam, met haar prachtige, haast deftige uitspraak van het Nederlands. Zij was vroeger arts en heeft veel gereisd, onder andere in Kenya (‘Hier doen ze alsof dat heel interessant is, maar je hoeft het echt niet in je stuk te schrijven, hoor.’). En dan heb je Gerard, een voormalig boekhouder die in de omgeving van Naarden is opgegroeid.

John is met zijn hond gekomen. Zo nu en dan hoor je die (de hond. Niet John) zachtjes snurken. John zit naast Ton, die vandaag liever luistert dan praat. Deelnemer Stephan schenkt regelmatig de mokken vol koffie en windt zich erg op over wantoestanden en oneerlijke machtsverhoudingen. Hij probeert ‘het kapitalisme al dertig jaar te saboteren’.

Het onderwerp op deze woensdagochtend is bepaald niet kinderachtig: wat betekent ‘zijn’, luidt de vraag. ‘Zijn betekent bestaan,’ stelt Stephan. Volgens Saskia heeft het te maken met ‘geworteld zijn’. De anderen weten niet zeker of ze de vraag wel begrijpen. Gespreksleider Rob licht toe: ‘Wat betekent het bijvoorbeeld als ik zeg dat ik moslim ben? Of christen? Wat is mens-zijn?’ Er valt een korte stilte. Stephan kijkt peinzend en zegt dan: ‘De ander is het wezen van ons mens-zijn.’ De rest van het groepje knikt instemmend. Hij voegt er nog een opmerking aan toe: ‘En een niet onderzocht leven is zinloos, zei Socrates altijd.’

Grote vragen passeren de revue. Hoe belangrijk zijn anderen in iemands leven? Is de mens van nature egoïstisch? Hoe zou ontwikkelingssamenwerking verbeterd kunnen worden? En op welke manier kan je je woorden in daden omzetten? Het is een geanimeerd gesprek, waarin iedereen de ruimte krijgt zijn/haar gedachten te verwoorden en op andermans mening te reageren.

Het is tegen enen. Gerard legt een pakje sjek op tafel. Ferm: ‘Zo, genoeg gepraat. Nu is het tijd voor m’n nicotineshot.’

Ook een keer deelnemen aan de gespreksgroep in het Krekelhuis? Je bent van harte welkom.

Adres: Het Krekelhuis, Nieuwe Herengracht 18, Amsterdam
Tijd: 11.30-13.00 uur

Na afloop is er een broodlunch.

De gespreksgroep wordt georganiseerd door het Straatpastoraat, een project van de Protestantse Diaconie Amsterdam.
W: Diaconie Amsterdam

Terug naar overzicht