Groeien in een open en gelijkwaardige sfeer

Amsterdam, maandag 24 oktober 2011

Groeien in een open en gelijkwaardige sfeer

Robert-Jan is het levende bewijs van iemand die dankzij een cliëntgestuurd project weer zijn weg heeft gevonden. “Hier heb ik geleerd dat ik me best rot kan voelen en tegelijkertijd toch nuttige dingen kan doen. Dat voelt goed.”

Hij is inmiddels zelf projectleider bij het Actief Computer Centrum (ACC) van SCIP, Cliëntgestuurde Initiatieven en Projecten. Op de begane grond aan het Singel 54, met zicht op de Sonestakoepel, zorgt Robert-Jan samen met een aantal vrijwilligers dat bezoekers iedere werkdag tussen half twee en half zes zelfstandig leren werken met een computer. ’t Is er een komen en gaan van mensen en regelmatig gaat de telefoon, maar Robert-Jan blijft er uitermate rustig onder en heeft alles onder controle. 

“Een paar jaar geleden zag  ik ergens een foldertje over LoginPC, ook een project van SCIP. Dat heeft vervolgens een jaar onaangeroerd bij mij thuis gelegen. Dat heb je soms hè, als je depressief bent. Ik heb toen uiteindelijk toch een keer gebeld en had mijn eerste gesprek hier in dit pand. Ik begon een middag per week bij ACC in Noord. Al snel wist ik dat ik meer kon en wilde. Bij SCIP krijg je alle ruimte om díe plek en werkzaamheden te vinden waarin je het meest tot je recht komt. Ze laten je in een beschermde omgeving geleidelijk ontdekken wat je kunt en waar je goed in bent. Je kunt langzaam groeien in een open en gelijkwaardige sfeer waar betaalde krachten en vrijwilligers door elkaar heen het beste uit elkaar proberen te halen. En omdat iedereen hier wel enige kennis heeft over psychiatrie, hoef je je bijvoorbeeld niet schuldig te voelen als het even niet lukt. Dan is er altijd wel iemand die voor je invalt en bestaat er begrip. Je hoeft je hier niet te schamen voor je problemen. Dat is heel prettig. Enfin, binnen een paar weken ging ik ook aan de slag bij de Klusklup van LoginPC en niet veel later hier aan het Singel. Ik raakte gemotiveerd, deed steeds meer, leerde veel, kwam in een goed dagritme en vond het heerlijk om iedere dag verplichtingen te hebben. Op een dag hield ik het hier een dag per week alleen open, zonder projectleider. Dat gaf een gevoel van verantwoordelijkheid, want je moet er natuurlijk ook echt zijn dan. En van het één kwam het ander. De toenmalige projectleider werd ziek. Samen met een andere vrijwilliger heb ik ACC hier toen een tijdje gerund. Daarna heeft een ervaren kracht mij verder  ingewerkt en ben ik hier in maart begonnen als projectleider voor 20 uur per week. Het is mijn eerste vaste, betaalde baan waarin ik natuurlijk nog veel ervaring moet opdoen. Gelukkig kan dat hier.”

Robert-Jan is het levende bewijs van iemand die dankzij een cliëntgestuurd project weer zijn weg heeft gevonden. Na hevige depressies in zijn studententijd, en ook daarna nog, zag hij via vrijwilligerswerk een stijgende lijn in zijn mogelijkheden. “De basis werd gelegd toen ik eindelijk een eigen woning kreeg. Dat gaf rust. Vrijwilligerswerk, nu iets van tien jaar geleden, was een beginnetje. Door te hoge verwachtingen ging dat alleen weer fout. Het besef drong door dat ik aan sommige dingen gewoon nog niet toe was. En toen kwam dat foldertje van SCIP en nu zit ik hier. Een echte langdurige depressie heb ik gelukkig niet meer gehad. Hier heb ik geleerd om met mijn ups en downs om te gaan. Hier heb ik geleerd dat ik me best rot kan voelen en tegelijkertijd toch nuttige dingen kan doen. Dat voelt goed.”

Terug naar overzicht